Der Spiegel


E-mail this post



Remember me (?)



All personal information that you provide here will be governed by the Privacy Policy of Blogger.com. More...



Ég hef löngum verið óánægð með sjálfa mig á myndum. Lengi hélt ég að ég væri með svona rosalega lítið sjálfsálit og gæti hreinlega ekki séð mig á mynd án þess að sjálfsgagnrýnin færi í yfirdrif.

Fyrir nokkrum árum uppgötvaði ég ástæðuna fyrir þessu og reyni að benda fólki á þetta sem er að sama skapi óánægt með myndir af sér.

Við erum nefnilega þeim kostum gædd að vera ósamhverf. Flest okkar lítum ekki eins út vinstra megin og hægra megin í andlitinu. Annað augað er stærra, nefið sveigist til hliðar, munnvikið lafir og eyrað er stærra o.s.frv. Þar sem við þekkjum spegilmynd okkar miklu betur en ljósmynduðu raun-mynd okkar þá virðist okkur (eða mér að minnsta kosti) við vera skrýtin, snúin og á skjön á öllum ljósmyndum. Ég þekki stelpu sem heitir Anu, en þið þekki hana sem Una. Ég legg til að öllum speglum verði breytt og að maður muni sjá hina raunverulegu mynd sína. Það væri allavega fínt að maður þekkti sjálfan sig, eins og maður lítur út í raun.


Svona þekkið þið mig...


... sem er gerólík þeirri mynd sem ég hef af mér.

Að sjálfsögðu finnst mér neðri myndin miklu betri. Á hinni er einhver afbökun í gangi. Ég kannast við mig, en þetta er þó ekki ég.

Það er alltaf hægt að notast við Photoshop og önnur myndvinnsluforrit til að athuga hvort að þetta sé sannarleg mynd af manni sjálfum, og hvort maður sé ánægðari með myndina ef maður speglar henni.

Ég veit ekki hvort ég mun nokkurn tímann læra að þekkja hina raunverulegu mynd af mér. Alltaf finnst mér ég jafnskrýtin, en ég er þó orðin meðvituð um þetta og hætt að agnúast eins mikið út í sjálfa mig fyrir að vera kjánaleg á myndum alltaf hreint.

|

Hlekkir